Mam problem z tą płytą. Dałem jej niezliczoną ilość szans, jak mało której wcześniej. Dałem wiarę w zapewnienia, słuchałem, słuchałem i czekałem, aż entuzjazm zakołacze w drzwi mojej muzycznej świadomości. Nie zapukał! Za to w umyśle na stałe zagnieździło się uczucie rozdrażnienia i zwątpienia, które męczyło mnie z każdym kolejnym utworem coraz to bardziej. W pewnej chwili uświadomiłem sobie, że jeszcze żaden album pod którym podpisał się Greg Dull nie sprawił mi tyle przykrości, co Dynamite Steps. Co ja biedny począć mam? Pozwolicie, że pozrzędzę chwile?

całość

The Twilight Singers Dynamite Steps

To piękna płyta, by powalczyć z własnymi uprzędzeniami. A jest o co walczyć. Polska to taki kraj, w który to każdy nawet drobny przejaw odchylenia od normy wywołuje lawinę zdziwienia, przez co mało która jednostka ma odwagę ryzykować. Niestety, cierpi na tym również scena muzyczna. Brak nam muzyków, którzy to wystawią na szwank swoje dobre imię, którzy kuszą los, a wolność artystyczną przedkładają ponad wszystko. Ale jest u nas w kraju jedna taka Baaba co ma jaja i pokazuje je nie tylko od święta.

całość

Baaba Kulka Baaba Kulka

Na imię mają Wojciech i Dawid. Ten pierwszy jest tekściarzem, śpiewa leniwie, w mocno roztargniony sposób, czym drażni co poniektórych niemożliwie. Drugi za muzyka robi. Obaj stoją na czele zespołu Niwea, który knuję jedną intrygę, za drugą.

=> http://coldriversongs.wordpress.com/2011/05/01/niwea-lodz-galeria-manhattan-29-04-2011 <=

Pia 29 IV – NIWEA

Blut aus Nord to bardzo ważny zespół dla całej blackmetalowej sceny (nie tylko francuskiej). Trzeba jednak z pełną świadomością zauważyć, że dorobek artystyczny tej kapeli jest dość niejednolity pod względem jakościowym. W dyskografii Francuzów odnaleźć można kilka naprawdę dobrych płyt, ale także dość boleśnie rozbić się o mieliznę wydawniczą. Dwa ostatnie albumy Blut aus Nord to kompakty o których nie chce mi się nawet wspominać. Całe szczęście Panowie po dwóch latach przerwy pod nos podsuwają mi dość sympatyczne płyciwo, które zwie się 777 – Sect(s) i daję nadzieje na lepsze czasy.

wiecej

Blut aus Nord 777 – Sect(s)

O tym, że post rock kona mówi się coraz głośniej. Od lewa do prawa słychać głosy, że ów gatunek umiera. Na całe szczęście Grails to zespół muzyków w pełni świadomych ograniczeń stylistycznych, który dość szybko spostrzegł, że na tym poletku nie ugra się już zbyt wiele dla siebie. Na wysokości albumu Doomsdayer's Holiday Panowie rozpoczęli rekonstrukcje swojego stylu. Mosty łączące ich muzyke z post rockiem, doszczętnie nie spłonęły, ale należy zaznaczyć, że Amerykanie za często z nich już nie korzystają.

wiecej

Grails Deep Politics

„Nuda, Panie nuda, nic się dzieje” - chciałoby się napisać. Ale muszę przyznać, że osobiście lubię takich psychodelicznych nudziarzy, jak Matthew Barnes'a. Forest Swords to dość osobliwy projekt oszczędny zarówno w słowach, jak i w dźwiękach. Za razem niezwykle ciekawy pod względem aranżacyjnym. Płyta Dagger Paths sprawia, że zmysł słuchu cierpi katuszę w oczekiwaniu na moment głębszego uniesienia.

wiecej

Forest Swords Dagger Paths

Mam wizje: Kurt Ballou siedzi smutny w studiu nagraniowym i myśli, jak tu Trap Them wrzucić na wyższy pułap. Nagle olśnienie - „wiem, będę ich katował Jane Doe, zapuszczę im też czasem Axe to Fall dla niepoznaki, aż w końcu zrozumieją o co w tym wszystkim się rozchodzi”. Nie mam żadnych wątpliwość, tak musiało po prostu być - niektóre gitarowe wybryki na Darker Handcraft są żywce wycięte z płyt macierzystej formacji Kurt'a. Ale skoro współzałożyciel Converge, nie zgłasza sprzeciwów, ja też nie będę się awanturował.

wiecej

Trap Them Darker Handcraft

Będę trochę narzekał, ale w gruncie rzeczy to nie wyłamię się, nie wyjdę przed szereg, oryginalnym też nie będę i jak większość pochwale ich. Umiarkowanie, ale zawsze to lepsze, niż w ogóle się nie zająknąć. Nowy album – choć miły i sympatyczny, jest delikatnym, ale odczuwalny krokiem w tył. Nie wiem czy to z szacunku dla poprzednika, ale na Angels of Darkness, Demons of Light 1 mógłbym jeszcze trochę poczekać. Bo po mimo walorów, jakie posiada – do pełni szczęścia zabrakło kropki na i, Panie Carlson!

wiecej

Earth, Angels of Darkness, Demons of Light 1

Każdy zespół ma swoją płytę życia, nie inaczej jest w przypadku ekipy z Bournemouth – nazywa się ona Dopethrone i wyszła jedenaście lat temu. Cóż, czasu cofnąć się nie da, a nawet jeśli taki Jus Oborn zna jakieś tajemne zaklęcia, bardzo mocno powątpiewam w to by chciał z nich teraz skorzystać. Elektryczni Czarodzieje nie mają żadnego powodu, by wracać do roku 2000. Zwłaszcza kiedy to nagrywa się tak dobre płyty, jak Black Masses. Nie ma najmniejszego sensu wspominać o przeszłości, o Black Sabbath tym bardziej. Electric Wizard przez kilka lat zapracowali na to, aby to ich zespół, stał się punktem…

Nie 27 III – maximum destruction #25

Do Zduńskiej Woli jechałem z wewnętrznym przekonaniem, że koncertu Overmars’a to ja szybko nie zapomnę. Tak, też będzie – ale powodów do tego by rozpamiętywać ten gig, mam kilka. Ten najpoważniejszy Binaire się zwie. Sala na góra sto osób wypełniona prawie po brzegi…

wiecej

Overmars Binaire Socteau Cirque